© Emy Elleboog
Taal kan levens redden
Inwoners van de Vlaamse Rand en de Brusselse Vlamingen zijn vaak aangewezen op spoedgevallendiensten, medische urgentiegroepen (MUG) en openbare ziekenhuizen in Brussel. Die moeten wettelijk tweetalig werken. Dat is soms letterlijk van levensbelang: een zieke of gewonde burger moet zich in elke situatie kunnen uitdrukken in het Nederlands én het ziekenhuispersoneel moet hulpvragen snel en goed begrijpen. Heel wat inwoners van de Vlaamse Rand en Brusselse Vlamingen ondervonden dat het grote gevolgen kan hebben als je niet goed duidelijk kan maken wat er schort. Vraag maar aan de ouders van baby Cisse: toen hun kind in nood verkeerde en uiteindelijk overleed kwam er enkel Franstalige hulp. Of denk aan het slachtoffer van een verkrachting die in het Brussels Zorgcentrum na Seksueel Geweld niet terecht kon in het Nederlands.
Hoopvol regeerakkoord
Zowel de Vaste Commissie voor Taaltoezicht als de man in de straat ziet de kennis van het Nederlands in Brusselse zorginstellingen achteruit gaan. Maar momenteel vindt slechts een beperkt aantal mensen de weg om een melding te maken, waardoor we slechts het topje van de ijsberg zien. Er is nu eindelijk een federale regering die dat pijnlijke probleem zwart op wit erkent in het regeerakkoord van De Wever I.
Klachten melden
In afwachting van het verscherpte toezicht, kunnen patiënten en slachtoffers die in de Vlaamse Rand of in Brussel geen Nederlandstalige hulpverlening kregen van Brusselse spoeddiensten of ziekenhuizen dat voortaan melden op het nieuwe meldpunt www.taalklachten.be. De Vlaamse Volksbeweging (VVB), het Vlaams Artsenverbond (VAV), het Vlaams Komitee voor Brussel (VKB) en minister van Vlaamse Rand Ben Weyts binden zo de strijd aan met de aanhoudende problemen die Nederlandstalige patiënten ervaren. De initiatiefnemers zullen alle klachten verzamelen, analyseren en waar nodig concretiseren. Vervolgens zorgen ze ervoor dat er desnoods juridische actie ondernomen wordt tegen ziekenhuizen die hun voeten vegen aan de wetgeving. De juridische procedures worden volledig bekostigd door de initiatiefnemers en alle ontvangen informatie wordt met de grootste discretie behandeld.
“Dringende hulpverlening in je eigen taal in je eigen streek, dat zou toch de logica zelve moeten zijn? Toch is het dat vandaag niet. In de Vlaamse Rand is dat echt een open wonde”, zegt Ben Weyts. “Het is belangrijk dat het probleem breed erkend en aangepakt wordt. Ziekenhuizen die de wet niet naleven en die essentiële mensenrechten niet respecteren, moeten daarvoor ook veroordeeld worden. We roepen elk slachtoffer op om melding te maken, zodat de omvang van het probleem voor iedereen duidelijk wordt en we echt actie kunnen ondernemen.”
Vlaams minister van Brussel Cieltje Van Achter werkt overigens aan een Totaalplan Nederlands waarin ook de taalvaardigheid in de zorgsector een plaats krijgt: “Nederlandstalige patiënten moeten altijd in het Nederlands terecht kunnen bij zorgverleners, ook in Brussel. Niemand mag in een kwetsbaar moment verloren lopen door een taalbarrière. Nederlandstaligen patiënten moeten de hulp krijgen waar ze recht op hebben, in hun eigen taal.”
Beluister Ben Weyts in De Ochtend over Nederlandstalige hulp in Brusselse ziekenhuizen.
